Steeds dichterbij

De spanning stijgt het komt allemaal steeds dichterbij. En het zou onmogelijk zijn om nog meer zin erin te hebben! De vliegtickets zijn geboekt, de vaccinaties hebben we gehad, er is contact geweest met de school in Myanmar. Al bij al komt het al erg dichtbij. 4 februari begint het avontuur officieel en stappen wij, Elke, Sharon en Sacha, op het vliegtuig naar Myanmar. Daar gaan we Engelse les geven aan de de kinderen op de pdo school. Deze school bevindt zich in Mandalay en is voor kinderen waarvan de ouders het niet kunnen permitteren om ze naar school te sturen. Dit kunnen uiteenlopende redenen zijn, zoals dat de ouders te arm zijn, ze in een afgelegen dorp wonen waar geen (middelbare) school aanwezig is of dat de kinderen wees zijn. Deze kinderen kunnen allemaal hier terecht. De school is opgezet door een boeddhistische monnik U Nayaka. Hij is begonnen onder een boom les te geven en trok zo de aandacht van allerlei organisaties, waardoor deze onderneming heeft kunnen uitgroeien tot een school waar 7.000 kinderen gratis les kunnen volgen. Op het schoolterrein kunnen de kinderen die om bepaalde redenen niet naar huis kunnen (te ver weg, weeskinderen) verblijven. In de maanden van februari, maart en april hebben wij het genoegen om mee te mogen helpen aan dit prachtige doel. Wij gaan Engelse les verzorgen aan de leerlingen, maar ook de leerkrachten zullen van ons cursussen krijgen om te leren hoe je activerende werkvormen kunt inzetten tijdens je lessen.
Al bij al heb ik erg veel zin in onze tijd daar en kan ik niet wachten tot het zo ver is. Dit zal de eerste blog zijn van vele, dus ik hou je op de hoogte van mijn avonturen en ervaringen in het prachtige Myanmar.