you're so beautiful

Lieve allemaal,

Gisteren avond zijn we gezellig gaan eten met de drie leidsters van het Golden House. We gingen eten bij een best westers restaurant, maar omdat we nieuwe dingen willen proberen hebben we de pizza en hamburgers even links laten liggen en gekozen voor andere gerechten. De meeste bevielen gelukkig goed. Elke kreeg een hele vis op haar bord (met kop en al). Hij was wel lekker, alleen er zat een saus overheen die om het zacht uit te drukken niet echt lekker was. Het gekke was dat de soepen en hoofdgerechten allemaal tegelijkertijd kwamen, waardoor, er aan het gebrek van een moment om het te laten zakken, mijn buik goed vol zat. Na het eten lekker naar het hotel gegaan en na een heerlijke douche mijn bed in gedoken.
De nacht verliep met horten en stoten. Ik was meteen in slaap gevallen, wat niet gek is nadat je 35 uur niet geslapen hebt, maar voor mij toch zeer uitzonderlijk is. Nu slaap ik natuurlijk niet alleen in de kamer en blijkt Elke de “leuke” eigenschap te hebben te gaan praten in haar slaap als ze erg veel nieuwe indrukken heeft. Het mooiste is nog dat Sharon en ik half slapend gewoon terug praatten. Toch heb ik een hele goede nachtrust gehad. Gelukkig maar, want om 7 uur ging de wekker weer.
Om 9 uur hadden we afgesproken met Monica. Zij is de contactpersoon van alle vrijwilligers. We kregen een rondleiding van de school. Wat is het groot daar, ongelooflijk! Maar dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat er 7000 kinderen naar die school gaan, waarvan een groot deel ook nog eens op de school woont. Vol trots lieten ze ons alles zien. Alle kinderen zijn heel lief en je kunt merken dat ze gewend zijn dat er vrijwilligers komen. Als we in een klas mochten kijken, kwamen ze meteen met zijn allen op je afgestormd om in hun beste Engels van alles te vragen. Tijdens de rondleiding kwamen we ook een Duitse man (Olly) tegen die al 5 jaar op het PDO woont en les geeft aan de fast track klassen. Hij was meteen enthousiast en wilde ons ook graag inzetten bij de fast track klassen. Hier had Annemarie al over verteld, dus we hadden er al op gerekend. Heel leuk, vervolgens kwamen we bij de bibliotheek waar we ook gevraagd werden om elke dag 1 uur voor te lezen aan de kinderen van het Etnical House. In Myanmar zijn er 7 verschillende staten. Deze staten zijn zeer verschillend en er wordt in elke staat ook een andere taal gesproken. De regering heeft pas een nieuwe regel ingevoerd. Dit houdt in dat alle kinderen in het Birmees eindexamen moeten doen. Je kunt begrijpen dat dit voor de kinderen met een andere moedertaal heel lastig kan zijn. In sommige staten heerst er veel onrust, waardoor de kinderen voor hun veiligheid en educatie naar het PDO worden gestuurd. Naar mijn idee een hele mooie organisatie. Aangezien we ook de kinderen van het Golden House les gingen geven en de fast track klassen hebben we dit even op een laag pitje gezet. Dit omdat ons vertelt is dat het lesgeven in de hitte, het engels en de slechte lokalen (slechte akoestiek) heeeel vermoeiend kan zijn. We wilden in ons enthousiasme niet te snel van stapel lopen en onszelf te veel op de hals halen. Gelukkig was die vrouw van het etnical house heel aardig en begreep ze het volkomen. Ze kon heel goed engels en we hebben met haar een uur zitten kletsen over het onderwijs in Myanmar en Nederland. Ik vond haar heel aardig en vind het een heel mooi project. Hopelijk kunnen we hun ook helpen. De andere meiden wezen mij erop dat we niet te veel taken op ons moeten nemen en ik ben wel blij dat ze dit hebben gedaan. In het verleden heb ik in mijn enthousiasme wel vaker toegestemd met te veel dingen en het zou zonde zijn om mezelf hier in de stress te gaan lopen werken. Het is natuurlijk een stage en school, maar er moet ook tijd zijn voor leuke dingen.
Je kunt merken dat ze in Mandalay niet helemaal gewend zijn aan toeristen. Het wordt al normaler, want het is niet alsof we echt nagestaard worden, maar de mensen vinden ons wel erg interessant. We krijgen heel vaak op een dag te horen dat we beautiful zijn. Zo heeft Sharon al een huwelijksaanzoek ontvangen. Een jongen ging spontaan voor haar op zijn knieën (hihi) en een andere jongen kwam een praatje met me maken, want ik was so beautiful, because I was so tall. De mensen zijn hier wel een stuk kleiner ja, maar gelukkig heb ik Elke nog, want die is ook aardig lang.
Het leuke laatste nieuws om dit berichtje mee af te sluiten. De eerste longhi is binnen! Dit is een lange rok die iedereen hier draagt, ja daar bedoel ik ook de mannen mee.

Liefs,
Sacha