En weer een week voorbij...

Lieve allemaal,

22-02-2015
Vandaag eindelijk ons eerste officiële uitstapje met Lena. We zijn met de boot naar Mingun geweest. Een stadje 50 minuten van Mandalay vandaan met de grootste onafgemaakte pagode en de grootste bel van de wereld. Het was erg mooi, maar wel heel toeristisch. Op de boot kwamen we tot onze verassing nog een belg tegen. Omdat we morgen (of eigenlijk vannacht) om 3 uur op moeten staan, zijn we op tijd naar bed gegaan.

23-02-2015
Om 3 uur ging de wekker alweer. Nou hoor ik de wekker eigenlijk nooit, dus ik werd wakker gemaakt door het licht van de felle lamp… De nacht was erg kort en erg rumoerig, want in het girlsdormitory is het haast nooit stil. Meiden zijn aan het bellen, honden blaffen (het hek is kapot, dus de honden kunnen het gebouw binnen), meiden zijn aan het studeren (dit doen ze allemaal hard op en ze draaien er hun hand niet voor om dit om 2 uur ’s nachts te doen…) en kinderen spelen met onderdelen van het raam. Ik heb midden in de nacht nog op het raam lopen kloppen, omdat het spelen met ons raam zoveel lawaai geeft. Het kind schrok zich kapot en rende hard weg, oeps… Het was nog een hele opgave om te vertrekken, want de poort moest open, maar wie heeft de sleutel? Een vraag die hier vaak moeilijk te beantwoorden is. Van fietssleutel tot poortsleutel is dit een probleem. Eindelijk bevrijd konden we plaats nemen in het taxibusje. Hierbij zit je in de laadbak van een busje, maar 9 vond het eigenlijk best lekker zitten. Heerlijk met een muziekje in liggen soezen. Onderweg zijn we nog gestopt voor ontbijt. Ik was al bang dat we weer rijst of iets zouden krijgen, maar we kregen een soort loempia’s en churos. Heerlijk! Aangekomen bij het huis van Yi Mon hebben we ons klaargemaakt voor de ceremonie; longhi aan, thanaka op ons gezicht en haren mooi gevlochten. Het grappige was dat wij normaal gesproken gewone make-up dragen en nu thanaka op hadden en de lokale bevolking heeft normaal gesproken thanaka op en nu hadden ze juist make-up op. Er ontstond haast een beauty salon in Yi Mon’s huis, want Elke kan heel goed eyeliner opdoen en ik werd aan de slag gezet met het invlechten van haren.
Voor de ceremonie begon kregen we nog eten bij pom pom (dit is de hoofdmonnik van het dorp). Heel veel foto’s gemaakt, want iedereen wil met je op de foto. We mochten meelopen in een soort optocht. De kinderen werden in een stoel op de schouders gedragen. Wij kregen een bak met stukjes popcorn en snoepjes en mochten deze tijdens het lopen strooien. De kinderen kwamen daar meteen op afgerend als je het gooide (de snoepjes, de popcorn kon je natuurlijk niet meer eten, zodra het op de grond kwam). Na de optocht kregen we ook nog lunch bij pomp om. Het is heel leuk om te zien hoe de monniken hier zijn. Ze zijn heel toegankelijk en aardig, ook al vereren de mensen hun eigenlijk gewoon, want er wordt voor hun gebeden en ze krijgen altijd offers. De andere leidsters van het Golden House waren ook meegekomen en twee meiden uit het Golden House. Bij de dorpen van de leidsters zijn we ook nog langsgegaan. Iedere keer kregen we weer allemaal lekkerst te eten, zoals verse kokosnoot (met melk mmmm). Het laatste dorpje was een pottenbakkers dorpje. Hier zijn we ook nog even langs de werkplek geweest. Een hele ervaring om te zien hoe de mensen dat maken. De draaitafels worden nog handmatig aangedraaid en ze maken zo’n 150 potten per persoon. De terugweg was heel gezellig. Ik wordt altijd heel druk als ik te weinig slaap heb gehad en Elke was ook in een gezellige bui, dus zitten zingen en giebelen met de meiden van het Golden House. Toen hield helaas de auto ermee op. Na een hele tijd van wachten, waarbij er nog een olifant langskwam in een truck. Lukten het ons om door middel van duwen de auto weer aan de praat te krijgen. De mensen hier zijn zo lief. Ze kwamen helpen met duwen. Toen we eindelijk weer terugwaren op de school zijn we even gaan eten bij het theehuis tegenover de school. Hier kwamen we Billy tegen, een leerkracht van de school. Hij kan heel goed Engels en we hebben een hele tijd met hem zitten kletsen. Nog even bij het Golden House het laatste gedeelte van Harry Potter en de geheime kamer gekeken, want het was alweer een paar dagen geleden dat we iets met de kinderen hadden gedaan. En toen lekker op tijd naar bed om onze slaap weer in te halen.

24-02-2015
Vandaag begonnen we met het lesgeven aan de etnical girls. Dit hebben we geregeld, omdat de fast track klassen nu afgelopen zijn. De eerste les is altijd nog een beetje een verassing, want je weet niet goed hoeveel kinderen er komen, wat voor niveau ze bezitten, welke leeftijd de kinderen hebben etc. De eerste les was dus voornamelijk de situatie een beetje aftasten. We hebben een aantal oefeningen gedaan en de groep in twee delen gesplitst, zodat we nog beter op het niveau kunnen inspelen.
In de middag zijn we met drie kinderen naar de supermarkt gegaan. Elke had dit al een keer alleen gedaan. De kinderen vinden het heel leuk, want het is een soort uitstapje voor ze en wij krijgen extra hulp, wat altijd fijn is. De supermarkt zit op de 1e verdieping van een soort winkelcentrum en om er te komen moet je met de roltrap. Dit hebben de kinderen nog nooit gedaan, waardoor er vaak hele grappige situaties ontstaan.
Les aan de Golden House gegeven en toen was het eindelijk tijd om iets af te strepen wat al heel lang op mijn lijstje stond, namelijk voetballen met de kinderen. Eigenlijk wilden Sharon en ik heel graag met monniken voetballen, want dat zijn ze hier constant aan het doen, maar voordat wij een keer tijd hadden en het niet te warm vonden, was het al donker (het wordt hier rond half 7 donker) en was er niemand meer aan het voetballen. Wij zelf een voetbal geregeld en we zijn gewoon met zijn tweeën begonnen. Dan komen er al snel genoeg een heleboel kinderen meeoden. Ik ben echt heel slecht in voetbal, dus kindjes van 9 kunnen mij al verslaan, maar het was super leuk. Ook oudere jongens kwamen meedoen. Ik heb weer goed veel beweging gehad.
The girls dormitory waar wij slapen wordt ’s avonds om 10 uur afgesloten. Nu hebben we het voor elkaar gekregen om een sleutel te krijgen, zodat we ook later terug kunnen komen of in geval van brand of een ander ongeval naar buiten kunnen. Om dit te vieren zijn we meteen met Lena wat gaan drinken. Heel gezellige gekletst en eigenlijk net als thuis gewoon leuk op een terrasje gezeten.
25-02-2015
Vandaag was eigenlijk een hele gewone dag. Eerst hadden we de les voor de bibliotheek. Deze keer in twee groepen opgesplitst. We wisten nu ook beter wat ons te wachten stond, waardoor de lessen veel soepeler verliepen. Tussen de middag hebben we lessen voorbereidt en geëvalueerd. Sharon is naar een basisschool geweest, waar ze nog naar leerkrachten vroegen samen met een andere vrijwilliger. Zij gaat hier drie ochtenden in de week les geven, terwijl wij in de bibliotheek met de Etnical Girls gaan lezen. Na de les van de Golden House, hebben we even gegeten en toen is Sharon gaan skypen met haar moeder. Elke en ik waren best druk, dus we besloten om even een ommetje te maken. Onderweg zijn we nog gezellig ergens wat gaan zitten drinken. Gewoon heel relaxed, maar wel heel gezellig. Een hele normale dag eigenlijk.

26-02-2015
Weer een redelijk gewone dag voorbij. We begonnen de dag weer met de lessen aan de etnical girls. Dit verliep allemaal goed totdat er ineens een groep van 20 toeristen binnen kwam lopen en met zijn allen om ons heen kwamen staan om foto’s te maken. Het groepje van de etnical girls bestaat maar uit 8 meiden, waardoor het erg overweldigend was. Natuurlijk laten we ons niet kennen en gingen we rustig door met de les, maar het was wel even slikken. In de middag zijn we weer naar de supermarkt geweest met een aantal kinderen van het Golden House. Ik blijf dat een leuke ervaring vinden. Deze kinderen vonden de roltrap echter niet eng.
Toen we bezig waren met de les van het Golden House kregen we de schrik van ons leven, want door een voetbal brak het raam ineens. Gelukkig zaten er geen kinderen bij het raam, want het glas vloog overal naartoe. Toen ik naar buiten ging om te kijken wie ‘de dader’ was kon ik niemand vinden (of juist te veel mensen want er waren zoveel kinderen aan het spelen en niemand kwam naar mij toe met een verontschuldiging ofzo). De lokalen missen een heleboel ramen en ik wist dat dat door het voetbal kwam, want dat is ons verteld, maar ik had om de een of andere reden gewoon niet verwacht dat dat tijdens het lesgeven zou gebeuren…
’s Avonds maar weer eens iets afgestreept van mijn lijstje met dingen die ik hier wil doen. Sharon en ik hebben meegedaan met de yoga. Elke avond om half 9 is er yoga in the office. Het is hele makkelijke yoga en duurt maar een halfuurtje. Jammer dat hele makkelijke yoga voor zo’n hark als mij nog een uitdaging kan zijn, maar er hangt gelukkig ook een hele luchtige gezellige sfeer, waardoor ik het wel aandurfde.

27-02-2015
Vandaag begonnen met de les aan de etnical girls. Lekker rustig als je een klasje hebt van maar drie kinderen in verband met een of andere ceremonie. Ik weet het ook niet precies. In de middag kwamen er Amerikaanse mensen die in de organisatie zitten die de bibliotheek sponsort. Vandaar dat er aan ons gevraagd werd of wij even met hun wilden praten aangezien wij les geven in de bibliotheek. Ze zouden er eigenlijk om half 2 zijn. Toen werd het 2 uur, vervolgens 3 uur. En toen ze eindelijk kwamen hebben we echt 3 woorden tegen ze gezegd en toen waren ze weer weg… Dat vonden ze vast heel waardevol, maar ja we zijn weer een ervaring rijker. De les van het Golden House vond ik persoonlijk heel leuk. We gingen met de kinderen naar buiten om stokjes te halen en blaadje bloemetjes etc. met behulp van crêpepapier hebben we er toverstokjes van gemaakt net zoals het toverstokje van de goede fee. Heel leuk. Zeker omdat de kinderen in het begin niet goed wisten wat ze moesten doen, dus voordat ze naar buiten gingen moesten ze letterlijk en figuurlijk even een drempel over. Ik voelde me net een moedereend toen ik voorop liep met een hele sliert onzekere kinderen achter me, maar zodra ik zelf wat spulletje begon te verzamelen deden de kinderen vol enthousiasme mee.

Liefs,
Sacha