Eindelijk wifi!!!

Lieve allemaal,

9-2-2015

Vandaag de eerste officiële stagedag. Na ons luxe leventje in het hotel was het nu ook tijd geworden om te verhuizen naar het schoolterrein. Vandaar dat wij om half 9 al gepakt en bezakt klaarstonden voor het hotel om opgehaald te worden. Helaas hadden ze op de school twee kamers voor ons geregeld (1 tweepersoonskamer en 1 eenpersoonskamer). Aangezien we ons prettiger voelden met zijn allen in een kamer hebben we er voor gekozen om de twee bedden in de tweepersoonskamer bij elkaar te zetten en hier met zijn drieën op te slapen. Ik ben heel benieuwd hoe de nacht zal verlopen. We hebben gelukkig wel matrassen, want dat was ook nog maar de vraag. Helaas zijn deze matrassen niet echt heel dik en lig je eigenlijk alsnog zo goed als op de houten onderbodem.
Om 9 uur hadden we een afspraak met Olly om te regelen welke fast track klassen wij les zouden gaan geven. Elke en Sharon zijn geplaatst in een kleuterklas en ik ben terecht gekomen in grade 3 (oftewel groep 5). Hier heb ik vandaag alleen nog maar geobserveerd. Mijn zogenoemde mentor is een hele aardige vrouw die echt hart heeft voor de kinderen, maar ze gaf ook heel graag de lessen over aan mij, omdat ze heel graag wil dat de kinderen Engels krijgen van volunteers, want volgens haar hebben die een betere uitspraak. Vandaar dat ik vanaf morgen de lessen mag overnemen. Ik ben heel benieuwd.
Na de normale schooltijden hebben we de lessen voor de Golden House. Hiervoor hadden zich 40 kinderen ingeschreven. In het begin hadden we er maar 17, maar langzaam aan bleven de kinderen binnenstromen. Tot we er uiteindelijk 51 hadden. Dit is in principe geen probleem, maar deze lokalen zijn echt super rumoerig. Gelukkig zijn de kinderen heel braaf en luisteren ze heel goed. Helaas was het Engelse niveau veel lager dan we hadden verwacht. Vooral bij de oudere meiden was het niveau heel laag. Dit zal dus nog een hele uitdaging worden, omdat we onze hele lessenreeks zo ongeveer kunnen aanpassen (maar dit hadden we al bedacht). Dus we kunnen nog even aan de slag.
En vanavond zijn we weer gezellig uit eten geweest met Nico. Dit keer bij een Thais restaurant. Ook weer heerlijk gegeten. De mensen hier zijn zo beleefd. Ze maken heel vaak een buiging voor je. Het zit een beetje tegen het onderdanige aan. Als we iets wilden hoefden we maar een hand op te steken en er kwam meteen iemand aangelopen in tegenstelling tot Nederland waar je eerst heel lang moet wachten totdat de serveerster je ziet (niet dat ik hier problemen mee heb, maar ik vond het wel een grappig verschil).

10-02-2015

Na gisteren tot laat te hebben overlegt over de lessen van het Golden House. Waren we eigenlijk nog niet veel verder gekomen. Vandaar dat we vandaag in gesprek zijn gegaan met Nico. Zo zijn we tot de conclusie gekomen dat we de groep van 8-12 jarige in 3 groepen zouden opsplitsen naar niveau. Dit is uiteindelijk niet helemaal gelukt, omdat veel leerlingen over een paar weken naar huis toe gaan, waardoor een groep zou verdwijnen en één iemand dus geen groep meer zou hebben. Vandaar dat Sharon en ik nu samen de kinderen met een laag niveau Engels lesgeven. Dit hebben we gisteren meteen gedaan en dit ging heel goed. De kinderen vonden het leuk en we kwamen alweer een stuk verder dan de vorige keer. Hier waren we dus heel blij mee en de kinderen reageerden ook heel enthousiast. We hebben echt nog een half uur buiten staan kletsen met de kinderen.
Naast de Golden House lessen geven we natuurlijk ook les aan de fast track klassen. Vandaag zou ik mijn eerst les zelf geven. Mijn ‘mentor’ was niet aanwezig, want zij had een bruiloft, maar de invalster zou mijn assistent zijn. Het voorbereiden was nog best lastig, want ik kreeg wel een boekje met verschillende spellingsregels en onderwerpen, maar ik wist niet goed wat de leerlingen al hadden gehad en wat nog niet. Vandaar dat ik maar verder ging met het onderwerp waar ze maandag mee bezig waren (zelfstandig naamwoorden) en dit ook verder uitbreidde (bijvoeglijke naamwoorden). Ik had het verwerkt in verschillende spelletjes, een boekje en een liedje. De kinderen vonden het heel leuk. De bijvoeglijk naamwoorden vonden ze nog best lastig, dus hier ga ik morgen mee verder. Het grappige is dat de kinderen je hier ook heel veel cadeautjes geven. Zo heb ik een chocolaatje gekregen en zelfgemaakte knutselwerkjes. Ze kwamen ook meteen allemaal aanrennen toen ik binnenkwam om me te knuffelen. Van onze namen is mijn naam het makkelijkst voor de Birmese mensen. Zo is er ook een meisje dat altijd als ze ons ziet “Sacha” roept, om vervolgens heel hard naar Elke toe te rennen om die te knuffelen. En ze weet heel goed dat dat Elke is, maar dat is zo’n moeilijke naam en als ze mijn naam roept wachten we meestal toch allemaal.

11-2-2015

De ochtend begonnen met de les voor de fast track klas. Deze was wat theoretischer dan de vorige keer, maar de kinderen deden goed mee en vonden het nog steeds leuk, want we hebben toch een aantal keer het liedje gezongen en we hebben de les afgesloten met het lezen van Belle en het beest. Ze gaven meteen al aan dat ik de volgende keer een ander sprookje mee moet nemen. Valentijnsdag komt steeds dichterbij en dit merk je zelfs in het afgelegen Myanmar. Vandaar dat ik ook meerdere hartjes chocolaatjes heb gekregen en spekbloemetjes. Nico vertelde al dat de mensen Valentijnsdag heel interessant vinden hier, vanwege al het lekkers en de knuffels, maar eigenlijk niet echt de achterliggende gedachte weten.
Nadat ik mijn eigen fast track klas les had gegeven. Werd er op de gang aan mij gevraagd of ik een andere klas ook les wilde geven aangezien deze geen leerkracht had. Hier kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Het ging om een kindergarten en aangezien Sharon deze les geeft hebben we het samen gedaan, omdat zij beter weet wat deze kinderen hier op Engels gebied kunnen in de kleuterklas. Zulke momenten kunnen best lastig zijn, maar zijn juist wel heel leerzaam. Er stonden na een tijdje echt een heleboel mensen te kijken naar de les. Dit was omdat de leerlingen na onze les uit waren, dus het waren waarschijnlijk ouders, maar dat maakt het natuurlijk nog spannender. Gelukkig reageerden ze naar mijn idee heel positief.
De lessen van de Golden House gaan nu wel een stuk beter. Het loopt nog steeds niet altijd even soepel. Zo waren er vandaag ineens 10 leerlingen bij de groep met een laag niveau Engels gekomen, maar de resultaten zijn echt super. Zo hebben we de kinderen hun droom laten tekenen en schrijven. Bijvoorbeeld: My dream is to become a doctor (dit waren er nogal wat en ook erg veel teachers). Met deze blaadjes hebben we de toren van Rapunzel gebouwd. Dit geeft echt een heel leuk effect.

12-2-2015

Vandaag hadden de kinderen een vrije dag, want het is Union day. Op 12 februari hebben de verschillende staten van Myanmar een verdrag van eenheid getekend en dat wordt vandaag gevierd. Om heel eerlijk te zijn heb ik er niet veel van teruggezien, maar onze fast track lessen gingen niet door, dus we hadden een gedeeltelijk vrij dagje. Heerlijk uitgeslapen. We hebben met Nico geluncht bij het theehuis tegenover de school. Hier hebben ze gratis wifi en het eten is heel goedkoop. We hadden pannenkoeken besteld, maar kregen natuurlijk niet de pannenkoeken die wij gewend zijn. Het waren juist hele zoute pannenkoeken met boontjes. Een vreemde combinatie, maar ik vond het wel heel lekker.
Vervolgens de lessen aan de Golden House gegeven, want deze gingen wel gewoon door. Het was echt super leuk. Wel even spannend als de directeur van de school ineens binnen komt lopen met twee andere mensen om te kijken, maar ze waren aan het lachen, dus volgens mij waren ze wel tevreden. Gelukkig maar.
s’ Avonds zijn we uit eten geweest met Lena. Dit is een Spaanse vrijwilliger die in Engeland woont. Een hele aardige vrouw en zij is hier ook voor 3 maanden. Het is leuk om met andere vrijwilligers in contact te komen. Het zijn er minder dan we verwacht hadden en voornamelijk oudere mensen of mensen die hier maar voor 1 of 2 weken zijn, desondanks is het toch heel leuk om hiermee in aanraking te komen.

13-2-2015

Vandaag was mijn les voor de fast track klas een uurtje eerder dan normaal in verband met schoolexamens. Een leuke les gehad. Ik probeer mijn lessen af te wisselen tussen één les op spelenderwijs werken aan het onderwerp en één les meer opdrachten maken. Vandaag was het spelenderwijs aan de beurt. De kinderen mochten een sticker uitkiezen om na te tekenen en hierbij benoemden ze vervolgens verschillende onderdelen, waarbij ze zelfstandig naamwoorden en bijvoeglijk naamwoorden moesten gebruiken (de onderwerpen van afgelopen week).
De Golden House les ging goed. Het was de laatste les van de week en er kwamen een heleboel kinderen naar ons toe om ons te bedanken voor het lesgeven. Het blijft gek om met zijn 2en zo’n grote groep te doen (52 kinderen). Dit zou in Nederland een hele grote uitdaging zijn. Dit is nu nog steeds een uitdaging, maar ze luisteren zo goed en ze zijn zo rustig, dat dat eigenlijk geen probleem is. Meer de juiste werkvormen vinden, want we hebben veel mensen in beperkte ruimte en we willen natuurlijk wel uitdagende werkvormen gebruiken. Na het lesgeven bleven een aantal kinderen in het lokaal hangen. Hiermee zijn we gaan lummelen. Heel grappig. Na een tijdje verplaatsten we ons naar buiten en gingen we ook andere spelletjes doen, zoals je handen op je rug en ze alleen laten zien om de bal te vangen (terwijl iedereen schijnbewegingen maakt, zodat jij je handen achter je rug vandaan haalt uit reflex). Een heel leuk spel en wat ik vooral heel interessant vond, was dat de groepssamenstelling continu veranderden. Sommige kinderen gingen even met Elke kletsen (die aan de zijkant stond mee te kijken) en andere kinderen sloten aan. En wat ik dan het mooist vond was dat je niet eens hoefde uit te leggen hoe het spel in elkaar zat. De kinderen begrepen het gewoon. Er deed ook een monnik jongetje mee dat helemaal geen Engels kon. Iedereen spreekt de taal van spel. Vanuit dat spel gingen we over op handjeklap en voor ik het wist waren de kinderen mijn haren aan het vlechten. Het samen dingen doen met de kinderen van het Golden House verloopt gewoon zo natuurlijk. Dan geef je pietje even een knuffel, dan ben je met jan aan het armpjedrukken etc. En voor je het weet is het twee uur verder.
Om de dag goed af te sluiten zijn we met Nico en Lena gaan eten in een echt westers restaurant. Een heerlijke hamburger op. Daar was ik echt aan toe na deze lange dag. Op de terugweg gebeurde er iets heel bijzonders. Er was een `storm´. Compleet met bliksem en donder en zelf regen. En dat in het droge seizoen, daar hadden we niet op gerekend, maar we waren gelukkig net op tijd terug op onze kamer en vonden een regenbui eigenlijk wel even verfrissend.

14-2-2015

Na een drukke eerste stageweek, was het dan eindelijk weekend. Maar als je denkt dat dat inhoud dat we konden uitslapen heb je het helaas mis (dit vonden wij zelf ook errug jammer). Om 6 uur ging onze wekker weer, want vandaag gingen we op bezoek bij het geboortedorp van Yi Mon (leidster van het Golden House) en Nam Yee (lerares Engels). Dit zijn zussen van elkaar en zij komen uit een dorpje dat ongeveer drie uur rijden is vanaf de school. De reis was nogal hobbelig, maar je had wel een heel mooi uitzicht. Je zag het echte Myanmar. Aangekomen in het dorp kreeg ik flashbacks naar het kamp van vorig jaar in het Archeon. We werden ontvangen bij de ouders van Yi Mon en Nam Yee met een heerlijke uitgebreide lunch. Na de lunch kregen we een rondleiding door het dorp. Als we in de stad al veel aandacht trekken, kun je je voorstellen hoe dat gaat in een klein dorpje van allemaal boeren. We werden meerdere malen gevraagd om bij mensen even te komen zitten. De koektrommel wordt meteen opengetrokken en vol bewondering worden we bekeken. De kinderen hebben ons bijna de hele tijd gevolgd, maar terugzwaaien is een stap te ver. En als we naar hun idee te dichtbij kwamen werd er maar gauw een stukje achteruit gelopen. Heel mooi om een keer zo’n dorpje te zien. Het lijkt echt alsof je terug in de tijd gaat. Ouderwetse huisjes, koeien voor de deur en de pinda’s lagen in de zon te drogen, want het is pindaseizoen.
Een hele leuke toevoeging is dat we een uitnodiging hebben gekregen voor een ceremonie. Deze ceremonie is om te vieren dat een jongen een monnik wordt. Hier zijn ouders erg trost op en dit wordt in heel het dorp gevierd. De mensen doen dan mooie traditionele kleding aan en lopen een soort van optocht door het dorp. Als het goed is maken ze ons dan ook helemaal mooi inclusief thanaka (een soort modderige substantie die ze opsmeren voor verfrissing en bescherming tegen de zon). Hier meteen een voorproefje van gehad. De mensen hier zijn zo vriendelijk en vrijgevig. Niet zo gek dan dat we meteen de spullen kregen om zelf thanaka te maken. Nog een aantal leuke foto’s gemaakt met de familie en voor we het wisten was het tijd om weer naar huis te gaan. Op de terugweg zijn we lang pompom geweest. Dit is de wijze monnik van het dorpje. Yi Mon en Nam Yee hadden giften voor hem meegenomen. Na deze afgeleverd te hebben en het bijbehorende gebedje (van de meiden niet van ons natuurlijk), was het tijd voor de 3 uurige terugweg. Wat ik wel heel typisch vond was dat de meiden heel gebroederlijk met pompom omgingen. Hij gaf ons ook bananen en bood ons drinken aan. Ze hebben even met hem zitten kletsen en hij is zelfs met ons op de foto geweest. Een mooie gebeurtenis om een keer mee te maken. We zijn weer veilig op de school afgeleverd en moesten toch maar eens de wifi in het kantoor gaan uitproberen om de buitenwereld te laten weten dat we nog leefden en wat we allemaal hebben meegemaakt. Het is met de slechte wifi verbinding een hele uitdaging, maar als je dit leest is het gelukt!

Pffff de wifi werkte gisteren niet mee (toen ik dit schreef). We hebben het vandaag in het theehuis geprobeerd tegenover de school, want daar kun je ook gebruik maken van gratis wifi. Deze werkte ook niet.... Nu zijn we teruggegaan naar ons oude hotel en zitten we in de lobby te werken en is het eindelijk gelukt!

Liefs,
Sacha